ती

'गोरी' शब्दाला 'पान' शब्द नाही जोडला तर राहिलेला रंग तिचा असं म्हणता येईल.
नैसर्गिकरीत्या सुंदर केस... जेंव्हा इतर मुली मेथी वाटून लाव नाहीतर अंड्याचा बलक फासत असायच्या तेंव्हा हिचे मोकळे केस हवेवर वहात असायचे. मुंबईतील वाडीत रहायची. झोपडपट्टीत रहाणे आणि वाडीत रहाणे, जमीनअस्मानी फरक. तीन भावांची एकुलती एक लाडकी बहिण. जन्मल्यानंतर काही वर्षांतच ज्या दम्याने हात पकडला तो आजतागायत नाही सुटला. शाळेत जायची. अभ्यासाची गोडी नव्हती आणि आईबाबा लहानपणीच गेले. भावांबरोबर बहिणीचेही शिक्षण संपले.
आजूबाजूच्या इमारतींमध्ये ती घरकामाला लागली. तिथे देखील मने जिंकली. ती घरचीच झाली. सगळ्यांच घरांमध्ये नाही रुळली. लाडावल्यांना जेव्हढं शक्य असतं तेव्हढी ही रुळली. तिला कधीही कुठलेही काम सांगावे नाही लागले. स्वतःच्या घरात आपण साफसफाई करतो, लहानांच्या खाण्यापिण्याची चिंता करतो. कोणी न सांगता हे करतोच. तिनेही सगळयाच घरात केले.

प्रेमात पडली ती नेमकी दारू मुबलक पिणाऱ्या माणसाच्या. लग्न झालं. मग अधूनमधून गल्लीत वेगवेगळ्या जागी, वेगवेगळ्या वेळी गालावरून ओघळणारे अश्रू पुसताना दिसली. आणि रात्री जेंव्हा जग गुडूप व्हायच्या मार्गावर असायचं तेंव्हा जवळच्या समुद्राच्या दिशेने नवऱ्याबरोबर खुशीत चालताना देखील दिसली. तिच्या पुढेमागे भावांची देखील लग्न झाली आणि आपापल्या नवऱ्यांबरोबर वहिन्या देखील हिच्यावर प्रेम करू लागल्या.

पुढच्या कालावधीत सहा वेळा गरोदर राहून देखील अर्धवट महिन्यांमध्ये जसं काही कोणी कंस येऊन तिच्या सहा बाळांना अवकाशात भिरकावून दिले. सातव्यांदा गरोदर राहिल्यावर प्रथितयश डॉक्टरांच्या मदतीने त्या बाळाने दिवस बघितला. बापाचे सुख मुलाला सहा वर्ष लाभले. नवऱ्याशिवाय पुढचे आयुष्य सुरु झाले. तोपर्यंत भाचरं जन्माला आलीच होती. आत्यावर प्रेम करायला ती देखील शिकली.

वाडीतील वाईट मुलांच्या संगतीपासून मुलाला वाचवणे आणि धुणीभांडी, केरलादी करून जेव्हढे जमतील तेव्हढे पैसे गाठीशी लावणे असा दिनक्रम चालू होता.

एक दिवस पोट खूप दुखतंय म्हणून सरकारी इस्पितळात तिला भरती केलं गेलं. कोपऱ्यात बिछान्यात ३/४ दिवस पडून होती.
"तुझी दोन्ही मूत्रपिंड निकामी झाली आहेत." कोणा नर्सने सांगितलं.
"मग काय करायचं?"
"आठवड्यातील ३ दिवस डायलिसिस करून घ्यावे लागेल. नाहीतर भाऊ किंवा बहिण मूत्रपिंड देऊ शकत असतील तर..."
भावांना, वहिनींना बोलावणे गेले. भाऊ येऊन भेटून गेले. बायकांनी नकार दिला म्हणून भावांनी नकार दिला.

ह्या गोष्टीचा शेवट त्याने काय लिहिला आहे... माहित नाही...
तो काही गोष्टी का जन्माला घालतो... माहित नाही...
काही गोष्टी तो करुण का करतो... माहित नाही.

तेंव्हा ही गोष्ट अशीच अधुरी...