कॅनव्हास

जोरदार पाऊस आणि वाहनचालकाची भूमिका.
ह्या दोन गोष्टी एकत्र फारश्या सुखदायक नसतात. त्यातून शहराची त्वचा खडबडीत. देवी झाल्यासारखी. मुंगीला चकली वरून चालत जाताना असंच वाटत असेल काय...माझ्या मनात आलं.

वरळीच्या समुद्रकिनारी जावं...हा रोजचा जवळ वाहणारा समुद्र...परंतु त्याला एखादा संसर्ग्यजन्य रोग झाल्यासारखा रोज, दूरच बरा वाटणारा...समुद्रात शिरावंस वाटलं तर नेहमी एखादा परका समुद्र गाठावा...मग पावसाळ्यात ह्याचा संताप अंगावर घ्यावा...

घराची खिडकी... बाहेर पाऊस.
खिडकी उघडावी... गर्द झाडी जोरदार शॉवर खाली अंघोळ करताना मनसोक्त बघावं.

ऑफिसच्या निळ्या बंद खिडकीतून दिसणाऱ्या उंचउंच इमारती...काचेवर जमणारे थेंब, दिवस पावसाचे आहेत ह्याची आठवण करून देतं. बाकी हालचाल शून्य.

एका लांबसडक भिंतीवर लागलेली ही एकाच पावसाची असंख्य चित्र. मुंबईची.

आठवतो तो सहावीत असतानाचा चित्रकलेचा तास...
"आजचा विषय पाऊस.
काढा चित्र!"