बत्तीस वर्षांपूर्वी एक प्रश्र्नपत्रिका लिहायला घेतली.
पेपर नेहमीच एकट्याने सोडवायचा असतो...
मदतीला कोणीच नसते..
म्हणून मी लिहायला सुरुवात केली.
एक एक प्रश्र्न सोडवला.
काही प्रश्र्न सोप्पे होते.
काही कुटील.
काही उत्तरे साफ चुकली.
काही अचूक लिहिली.
घड्याळ पुढे सरकत होतं.
वॉर्निंग बेल मला ऐकू नाही आली.
तुला आली का ऐकू?
पण मग आता घाईघाईत वर्ग सोडून गेलाच आहेस तर
जरा त्या वर बसलेल्या परीक्षकाला विचार...
माझे टक्के किती?
तू मला दिलेली आणि त्याने मला दिलेली टक्केवारी जुळते का?
आणि तुझे विचारलेस की जरा मला प्रामाणिकपणे सांग..
अगदी त्याने तुला नापास केले असेल तर तेही सांग...
कारण मगच मला कळेल की मी तुझा पेपर बरोबरच तपासला होता!
3 comments:
Sundar......
Mandar
वाहत्या जखमेवर काही औषध असेल तर विचारायला सांग न ......
painfully sweet
Post a Comment