त्या दिवशी न्यूयॉर्क विमानतळावर खिडकीतून मला आमच्या विमानाची लहानशी सावली दिसत तर होती. विमान धावलं...तिने देखील धावायला सुरुवात केली...
हात विमानाचे पसरलेले... तसेच सावलीने हात पसरले होते.
घाईघाईत तिने विमानाचा वेग देखील पकडला.
विमानाने जमीन सोडली...सावली त्याच्याबरोबर जलद धावू लागली...
पण मग त्याचं काहीतरी बिनसलं...
गरज नाही उरली त्याला तिची...
आकाशात त्याला एकट्यानेच भरारी घ्यायची होती...
सावलीची साथ त्याने सोडली..
सावली तर बिचारी हरवूनच गेली..
मला माझी सावली विमानात इथेतिथे दिसत होती...माझ्या हालचालींचा ताळमेळ पकडत होती.
फक्त एकाच अस्तित्वाला त्या वेळी सावलीची साथ नव्हती.
दुखः तरी झालं का त्या विमानाला?
सावलीची साथ सुटली, याचं?
मुंबईच्या विमानतळावर त्याला ती परत भेटली का?
की परदेशात मी मागे सोडून आलेल्या, माझ्या बहिणीसारखीच ती देखील तिथेच राहून गेली?
No comments:
Post a Comment