दफन या दहन?

" आप दफन करोगे या दहन."
दुबईतल्या पोलीस इन्स्पेक्टरने तिला विचारलं.
वेळ दुपारची होती. आणि तिथे तिची हिंदी भाषा कळणारे कोणीच नव्हते.
फक्त अरबी भाषा बोलणारा तो इन्स्पेक्टर तिला कळावं म्हणून मोडक्यातुडक्या हिंदीत बोलण्याचा प्रयत्न करत होता.
"दहन," ती उत्तरली.
"आप हिंदू ऐसे कैसे कर सकते हो? अपने इतने करीब के लोगों को ऐसे जला कैसे दे सकते हो?"
"क्योंकी, हम विश्वास रख़ते है आत्मा पर. हमें मालुम है की हमारा शरीर जल के राख बनकर मिटटी में घुलमिल जायेगा. जहाँ से वो आया है वही पर वापस जायेगा. पर हमारा आत्मा अमर है. और उसे अब इस शरीर की जरुरत नहीं है. दुसरे जन्म में वोही आत्मा दूसरा शरीर ढूंढ़ लेगा...वो जन्म मनुष्य का हो...या किसी जानवर का.."
स्वतः ला शांत ठेवत, त्याला कळेल अशा साध्या हिंदी भाषेत जेव्हा हे गीतेचं सार तिने सांगितलं; त्यावेळी त्याने खांदे उडवून फक्त मान हलवली.
त्याच्या धर्माच्या आणि आकलनशक्तीच्या बाहेरचं काहीतरी त्याला न कळणाऱ्या भाषेत सांगण्याचा ती प्रयत्न करीत होती.
तिला अजिबात न समजणाऱ्या अरबी भाषेतील फॉर्मवर त्याने सही द्यावी म्हणून.
दोन तास बसवून तिच्या हातात सही केलेला पेपर देऊन सांगितले की त्याने त्यांना शवागारात जाण्याची परवानगी दिलेली आहे.
आधीच बधीर झालेलं मन घेऊन जेव्हा ती त्या शवागारात पोचली तेव्हा तेथील पांढरा झगा घातलेल्या ऑफिसरने तिने आणलेला पेपर बघून फक्त म्हटले," हां, तो दफ़न करोगे ना?"
"नहीं. दहन." ती जेमतेम बोलू शकली.
"पर इस पेपर पे तो दफ़न लिखा है!"
ती मटकन खाली बसून त्याला पुन्हा पटवून द्यायचा प्रयत्न करू लागली की नाही ती तिच्या नवऱ्याला दफन नाही..दहनच करणार आहे.