ढवळाढवळ..

माझ्या गृहपाठाच्या वहीत बाई लाल शाईत करायच्या ती तेव्हा वाटायची ढवळाढवळ...
मला हवा तो फ्रॉक न घालू देता तिला आवडेल तेच पुढे करायची ती आईची ढवळाढवळ...
मी नको ते पुस्तक वाचतेय म्हणून हातातून ते खेचून घेतले गेले तेव्हा ती बाबांची ढवळाढवळ...
आणि मी कॉलेजमधून उशिरा घरी येते म्हणून ओरडायची, ती असायची आत्याची ढवळाढवळ...
नंतर नवरा लेक्चर द्यायचा तेव्हा तर वाटायचं माझं डोकं वरून उघडून मोठा डाव घेऊन तो करतोय माझ्या मेंदूत ढवळाढवळ...
आणि ऑफिसमध्ये नको तिथे नाक खुपसून द्यायलाच हवेत म्हणून इनपुट्स द्यायला लागले की ती असते इतरांची ढवळाढवळ...

खरं तर माझी स्वतःची एकच ढवळाढवळ असते जी मी रोज अगदी मन लावून करते..

अशी कुठची ढवळाढवळ म्हणून विचारताय?

रोज सकाळी मी माझा भला मोठा कॉफी मग घेते, त्यात कॉफी, साखर आणि गरम पाणी घालून जी काही मी जोरजोरात ढवळाढवळ करते नं, काय सांगू त्यातले सुख!
गुळगुळीत क्रीम तयार झालं कि त्यात गरमागरम दुध ओतावं आणि मग भाऊ, त्या 'ढवळाढवळ कॉफी' चा मस्तपैकी स्वाद घ्यावा!

मग कसं दिवसभरातली सगळ्यांची माझ्या आयुष्यातली ढवळाढवळ मी झेलू शकते!!