पिढी दर पिढी...

"ते तू त्या दिवशी मला गोष्ट सांगत होतीस न...?"
"कुठली?"
"ती कोण ती बाई....तिला तेव्हां अभ्यास करायचा होता...आणि बायकांना त्या वेळी allow नव्हतं..."
"हा हा!...अगं त्या न्यायमूर्ती रानडेंच्या पत्नी!"
"हा..मग त्यांनी आणि त्यांच्याच सारख्या इतर बायकांनी इतका त्रास करून घेऊन आपल्याला शिक्षण घेणं इतकं सोप्पं करून दिलं...की आता ते कधीतरी खूप कठीण होतं हे सगळं गोष्टीच्या पुस्तकात वाचलं किंवा तू सांगितलंस की कळतं. मग आता आम्ही नीट शिकायचं नाही किंवा शिकलो तर त्याचा समाजाला आणि स्वत:च्या पायावर उभा रहायला जर वापर केला नाही तर मग काय उपयोग?"
"अगं, तू रमाबाई रानड्यांचे कष्ट लक्षात ठेवलेस हे खूपच मोठी गोष्ट!"
"आणि एक तर त्या ज्या बायकांनी इतके त्रास काढले ही बेसिक गोष्ट मिळवायला, त्यांचे आत्मे आम्हांला haunt च करतील ना....!"
"अं?"
"मग काय तर? ते आत्मे म्हणतील आम्ही एव्हढं केलं तुमच्यासाठी आणि तुम्हांला इतकं easily मिळतंय म्हणून त्याचं महत्वच कळत नाहीये!"
"हेहे!"
"आणि दुसरं म्हणजे..."
"काय?"
"दुसरं म्हणजे...मी माझ्या नवऱ्याशी equality वरून भांडूच शकणार नाही! ...मी जर पैसे कमवले नाहीत तर तो मला म्हणेल ना की आधी पैसे कमवून दाखव! मग बोल equality च्या गोष्टी!"
"ह्म्म्म. म्हणजे दोन्ही गोष्टी तुझ्या लक्षात आल्या तर. एक म्हणजे शिक्षणाचं महत्व आणि पैसे कमवण्याचं महत्व!"
"हा!"
"बाई गं, हे तुझ्या वेळीच ध्यानात आलंय बरं का...मला जरा उशिराच कळलंय!"
"हेहे! मी आहेच मुळी तुझ्यापेक्षा हुश्शार!"