लालचुट्टूक

"लिपस्टिक लावून आलीयस तू कॉलेजला?"
सरांचा सूर नाराजीचा होता. शिक्षकांच्या खोलीत सतरा वर्षांची मी, समोर उभी.
"नाही सर!"
त्यांनी भुवया उंचावल्या.
"ते ना, काय केलं माहितेय का मी?"
"काय केलंस? लाल लाल लिपस्टिक फासलयस ना?"
"नाही सर! ते ना, ओठ ना, असे घट्ट बंद करायचे आणि ना त्यावर जीभ फिरवत रहायची! खूप वेळ!"
"मग हे असं होतं का? आणि तुला कोणी सांगितलं हे?"
"ते मीच शोधलंय सर! बाबा देत नाहीत ना लिपस्टिक आणायला घरात!"
"व्वा! ध्यान दिसतंय पण ते! अजिबात बरं दिसत नाहीये! बाबा ओरडतात ते बरोबरच आहे! लहान आहेस अजून तू हे उद्योग करायला!"
"बरं सर. पण ना, हे ते असं लिपस्टिकसारखं पुसून पण नाही टाकता येणारेय मला!" जाडजूड चष्म्याआड असले म्हणून काय झालं? डोळ्यात पाणी येतंच!
"ठीक आहे. जा आता वर्गात."

"आई, हे बघ ह्यातलं कुठलं बरं दिसतंय?"
पालथ्या हातावर सहा सात वेगवेगळ्या रंगांच्या जाड्या रेघा ओढून तो हात माझ्यापुढे धरण्यात आला होता. हात लेकीचा.
"हे ते ब्राऊन काही आवडत नाहीये हं मला! म्हातारी झालीयस का?"
"आई, मी अजिबात लाल लाल लिपस्टिक लावणार नाहीये!"

कम्मालेय! कित्ती वेळ जायचा माझा ते ओठ बंद करून लालचुट्टूक ओठ मिळवायला!
काही वर्षांपूर्वीचीच तर गोष्ट!
Generation gap I tell you!
:p