निपज

"सॉरी विजया."

प्रसूतीगृहात डॉक्टरीणबाई नुकत्याच बाळंत झालेल्या विजयाला म्हणाल्या तेंव्हा तिच्या छातीत धस्स झालं. दोन बाळांची ती आई होती. आणि ती बाळं तर धष्टपुष्ट होती. मग आताच काय झालं? माझ्या बाळात काय शारीरिक व्यंग आलं? तिसरं बाळ म्हणून काही झालं का? हात, पाय, डोकं, हृदय...काय ठीक नाही माझ्या बाळाचं?
"अगं, तुला पुन्हां मुलगीच झाली!"
"काही व्यंग तर नाही?"
"चल, नाही ग! एकदम ठीक आहे. पण मुलगीच झाली!"

विजयाला अजून आठवतं. सख्ख्या बहिणीने मारलेला टोमणा.
"तू जळतेस माझ्यावर. मला मुलगा आहे. आणि तुला मुलीच!"

घराणं पुढे चालायला हवं. मुलगी परक्याचं धन.
घराणं पुत्र पुढे नेतो. वंशाचा दिवा तो पुढे नेतो. अग्नी, पुत्र देतो.

मानव वंश पुढे न्यावयाचा आहे....कि जोशी, शर्मा, देसाई, मेहेता, राजा, पुढे न्यावयाचे आहेत?

मुलगा आणि मुलगी...

नाजूक धरतीकडे झेपावणारी धार. मग जलाशय...त्याचं डबकं, मग नाला आणि नंतर फक्त प्रलय.

वृक्ष, वंश पुढे नेतात.
मधमाश्या, वंश पुढे नेतात.
मुंग्या, वंश पुढे नेतात.
नर वा मादी...
निसर्ग भरारतो. निसर्ग उभारतो.

मी निसर्ग जन्माला घातला.
मी रोप लावलं.
रोप काय नर? रोप काय मादी?

दिवे लावणार की दिवा लावणार?
काळाची गणितं.

"अहो, अपूर्वा नाव ठेऊया. पूर्वी कधीही न झालेली...अपूर्वा."

सत्यकथेवर आधारित