एक लांब लांब रस्ता होता.
त्याच्या एका टोकाशी, एका मुलाने एका मुलीला विचारलं की तू माझ्याबरोबर ह्या रस्त्यावर चालशील का?
सोमरस पिता पिता हा लांबचा रस्ता आपण सहज काटू!
"पण मला सोमरस पिता येत नाही! आणि कोणी दुसऱ्याने प्यायलेला देखील मला आवडत नाही! "
"असं म्हणतेस? ठीक आहे मी नाही पिणार. पण तू माझ्याबरोबर चालच!"
ती मुलगी त्या वचनावर विश्वास ठेवून, त्याचा हात धरून चालू लागली.
काही दिवसांनी तो सोमरस पीत असता
तिने त्याच्या डोळ्यात पाहून विचारलं,'हे तू कधी थांबवणार ?"
तो म्हणाला," आज नाही. पण २ वर्षांनी नक्की!"
थोडी वर्ष गेली. तिने परत त्याला विचारलं," कधी?"
"आत्ता नाही. अजून थोड्या वर्षांनी."
थोडा अजून कालावधी गेला. रस्ता बराच कटला होता.
तिने पुन्हा त्याला विचारलं.
पण आता तो म्हणाला," तू खूपच हट्ट करतेयस! आणि म्हणून मी कधीच सोमरस पिण्याचे नाही सोडणार!"
पण मग १०-१५ वर्षांपूर्वी, हा प्रवास सुरु करण्याआधीच तर ते वचन दिलं गेलं होतं ना?
खरं तर त्या वचनावरच तर तो प्रवास एकत्र सुरु केला होता ना?
"वचन? Don't take it seriously!"
3 comments:
मस्त
आभार रे संकेत! :)
Kiti kami shbadat evdh sundar chanagal aahe
aavdal
Post a Comment