पिल्लू बघतंय...पिल्लू शिकतंय..

लाल सिग्नल पडला म्हणून मी माझी गाडी झीब्रा पट्यांच्या मागे थांबवली.
एक गृहस्थ स्कूटर वरून माझ्यामागून येऊन पुढे निघून गेले.
साहेब पुढे एक लहान मुलगी आणि पाठी एक छोटा मुलगा अश्या दोन आयुष्याची जबाबदारी स्वतःच्या मजबूत खांद्यावर घेऊन चालले होते.
लाल सिग्नल काही त्यांना थांबवू शकला नाही.
कोणाचं वाईट चिंतू नये असे म्हणतात, पण तरी देखील एक मनात आलं.
ही मुले आज ना उद्या मोठी होतील आणि वयापरत्वे आपापली वाहने चालवू लागतील.
मग पहिल्या दिवसापासूनच त्याच्या समोर हे लाल, हिरवा आणि पिवळा रंग उघडझाप करतील. परंतु जर त्या रंगांचं गांभीर्य त्यांनी लक्षात घेतले नाही आणि मग त्यांचे बरे वाईट झाले तर त्या अपघाताची जबाबदारी कोणाची?
या त्यांच्या वडिलांची नाही काय? त्यांनी स्वतः तर ह्या रंगांची भाषा कधी समजून घेतलेली दिसत नाही तर ते मुलांना काय समजावून सांगणार?
तितक्यात माझा हिरवा बाण आला आणि मी माझे विचार झटकून वाहन सुरु केले तेंव्हा ती दोन छोटी मुले आणि त्यांचे बाबा दूर दूर पोचले होते.