हू का चू

'हूँ का चूँ,
चूँ का हूँ,
हे दोघे सख्खे भाऊ.
चें का फूँ,
फूँ का चें,
हे दोघे त्यांचे भाचे.
चार चिनी केंव्हा तरी जेवून गेले माझ्या घरी.
चार पराती वाढला भात,
एक एक काडी दोन हात.
नंतर त्यांनी ढेकर दिली,
ती चीनला ऐकू गेली.
तेव्हा पासून काय झाले,
नाही झुरळ घरात आले.'

विंदा करंदीकरांनी ही चिनी माणसाची ओळख करून देऊन बालपणीच धोक्याची जाणीव करून दिली होती. परंतु कधी चिन्यांशी गाठभेट होईल असे नव्हते वाटले!
आठवडाभर हे 'हूँ का चूँ' करून 'वढाय वढाय' मन घेऊन पहाटे पहाटे मायभूमीला स्पर्श केला आहे.
आता चपातीभाजी, वरणभात तूप लिंबू खाऊन 'हू का चू' करायची ताकद संध्याकाळपर्यंत मिळेल अशी आशा आहे!
:)