दुःख तुझे...सुख माझे

ती मुंबईतली रात्र होती...तिला जुना निद्रानाश होता. सूर्यास्त आणि सूर्योदय ह्यामधील कालावधीत टक्क जागी. अथांग पसरलेल्या आढ्याकडे नजर लावून.

सायनवरून ठाण्याकडे जाणारा तुडुंब भरलेला रस्ता त्यावेळी विमानातून बघितले असता कीबोर्डसारखा दिसत असावा. वेगवेगळ्या आकाराची, जागची न हलणारी कचकड्याची नुसतीच झाकणे. दूरवरून अॅम्बुलन्सचा क्षीण आवाज गाडीतील वाजणाऱ्या रॅप संगीतातून देखील त्याच्या कानावर आला. उजव्या हाताशी असलेल्या आरशात लाल दिवा फिरू लागला. त्या घट्ट अडकून बसलेल्या गाड्यांमधून ती कधी पुढे सरकेल कोणास ठाऊक. क्षीण आवाज, अतिशय मंद गतीने स्पष्ट होऊ लागला. डोक्यात भणभणण्याइतका. एखाद्या चित्रपटातील एखादं 'स्लो मोशन'च दृश्य असावं ह्या रीतीने ती अॅम्बुलन्स पुढे सरकू पहात होती. जशी ती त्याच्या गाडीला मागे टाकून थोडी पुढे सरकली तशी त्याची नजरभेट मागे बसलेल्या तरुण स्त्रीची झाली. पदराचा बोळा तोंडावर. नजरभेट एका क्षणाची. तिचा प्राण समोरच्या शरीरात अडकून बसला असावा. ती नजरभेट त्याला सांगून गेली.
अॅम्बुलन्स पुढे गेली. तिच्या मागून एक, दोन, तीन....न संपणाऱ्या गाड्यांचा ताफाच निघाला. अॅम्बुलन्स वाट काढत होती. ताफा तिचा मागोवा धरत पुढे जात होता. रस्त्याला उशिरा का होईना तिच्या अस्तित्वाची जाणीव झाली. 'टेन कमांडमेंटस' मधील समुद्र जसा दुभंगला तसा गाड्यांचा हा कीबोर्ड दोन दिशांना सरकला. मागे जवळजवळ पाच गाड्यांचा ताफा.
कोणी मोठी व्यक्ती दिसतेय. त्याची गाडी सहाव्या नंबरावर सरकू लागली. लाल दिव्याचा नियम अॅम्बुलन्सला नसतो. पाच गाड्यांमागून सहावी गाडी निघाली. आणि एका क्षणात त्या पाचही गाड्या आपापली गती पकडून समोरच्या रस्त्यावर नाहीश्या झाल्या. साखरेचा दाणा नाहीसा व्हावा आणि मुंग्यांनी आपापला मार्ग धरावा.

तो चक्रावला. त्या गाड्यांचा त्या मरणासन्न मनुष्यजीवाशी काहीही संबंध नव्हता?

एका क्षणात त्याला जाणीव झाली.
हे आपल्याकडून काय घडले?
त्या अॅम्बुलन्सची ढाल करत आपण ह्या ट्रॅफिक जॅम मधून मार्ग काढला?
ती हमसाहमशी रडणारी स्त्री...तिने एकवार आपल्यावर टाकलेली नजर.
मेलेल्याच्या टाळूवरचे लोणी खाण्याची ही वृत्ती आपल्यात कधी शिरली?
वाळवीचा छुपा शिरकाव व्हावा ..आणि आपल्या सदविवेकबुद्धीचा भुसाच उरावा?

आपल्या सुंदर पत्नीबरोबर 'कँडल नाईट डिनर' करण्याचा त्याचा बेत अतीव थकव्यामुळे मागे पडला.