मैत्री...आपली तुपली

पावसाळा सुरु आहे. हिरवे हिरवे गार गालिचे, मुलायम शालू वगैरे धरतीने आपल्या घरात, अंगावर पांघरून घेतले आहेत. एकूणच नैसर्गिक वैभवाने ती नटलेली आहे. आनंदी आहे. तर त्याच त्या शालूच्या भरजरी कलाकुसरीत एक वेलबुट्टी आहे गवताच्या तणांची. जीवाच्या घाईने उचललेले पाऊल क्षणभर थांबवा आणि डोकवा रस्त्याच्या कडेला भरभरून उगवलेल्या त्या तणांत. तिथेच मिळेल तुम्हांला आपली मैत्री...मैत्री नाजूक...आणि तरीही सर्वत्र पसरलेली...अगदी जळी, स्थळी, काष्ठी आणि पाषाणी देखील...मग घेऊया का शोध, आपण आपल्या मैत्रीचा ? काय उतरेल ती त्या नाजूक कसोटीस...आपली तुपली मैत्री ?

सर्वत्र पसरलेले हे तण. त्या धरतीला आधी विचारा...चालेल का तिच्या शालूतील वेलबुट्टी आपण थोडी खुडली तर ?

आता त्या तणांना थोडं तयार करा आपल्या परीक्षेसाठी...


चला...आता एका बाजूने तुम्ही एक तण पकडा...एका बाजूने मी...परीक्षा दोघांना द्यावयाची आहे...नाही का ? :)
त्या पातळश्या तणाला अगदी हलकेच दुभागा...तुम्ही तुमच्या बाजूने...मी माझ्या...आता तितक्याच हळुवारपणे दुभागत या हलकेच पुढे...जपा हं...मैत्री आहे ती...नाजुकशी...आपली....नाही जपलेत प्रेमाने...तर जाईल ना तुटून...मग दु:ख करून काय उपयोग ? तुटलेले तण काय जोडले जातात थोडेच...?

तुटली का ? आहे ना नाजूक ? हिरवीकंच. पण नाजूक. ठीक आहे...ठेवा तो तण बाजूला...विसरून जा...कधी काळी एक तडा गेला होता आपल्या मैत्रीला.

चला...पुन्हा करुया सुरुवात...नव्याने...तेव्हढ्याच जोमाने...मैत्री तर करायचीच आहे आपल्याला...मग का हार मानायची ? हो ना ? उचला पाहू दुसरा तण. पुन्हा तितक्याच प्रेमाने...जपून...दुभागा...आणि या पुढे...तुम्ही माझ्या दिशेने...मी तुमच्या दिशेने...प्रयत्न दोघांनी करावयाचे आहेत. नाते हे दोघांनी जपायाचे आहे..तितक्याच हळुवारपणे...तुमच्या हातात दोन भाग आहेत ना...मग द्या त्यातील एक माझ्या हातात. आणि हा घ्या माझा नाजूक तण तुमच्या हातात... आता माझे नाजूक मन अर्धे ताब्यात तुमच्या...जसे तुमचे माझ्या ताब्यात...

अजून थोडे पुढे...बघा...काय झाले ? किती नाजूकपणे काळजी घेत आलात ना तुम्ही पुढे ? झाला ना हलकाच हिरवा चौरस तयार ? किती सुंदर...किती तो हळवा...किती नाजूक...आपल्या तुपल्या मैत्रीचा तो नाजूक धागा....जपला तुम्ही...जपला मी...

आता कधीही न तुटणारा...आपल्या तुपल्या मैत्रीचा हा नाजूक बंध....हो ना ?

बालपणी, अगदी जिवलग मैत्रिणंींबरोबर ही मैत्रीची परीक्षा खूप वेळा दिली. आणि जेव्हा जेव्हा ती चौकट तुटून गेली तेव्हा तेव्हा अगदी डोळ्यात पाणी आणून ती अतूट होण्यासाठी जीवतोड प्रयत्न केले. परवा मुंबई गोवा हमरस्त्यावर हे वाऱ्याच्या झोक्यावर डोलणारे तण दिसले आणि ही आठवण जागी झाली...म्हणून मग परत एकदा ती चौकट अगदी तितक्याच असोशीने तयार केली...तुमच्याबरोबर.
:)