शोध

आज तरुण मुलींना भेटून त्यांचे मन जाणून घ्यायचे होते. आयुष्याचा जोडीदार शोधताना त्या काय विचार करतात ह्याबद्दल तो शोध होता. त्या शोधाच्या निष्पन्नावर पुढील वर्षाचे क्लायंटचे जाहिरातीचे कॅम्पेन अवलंबून असणार होते. सुरभीने रात्रभर बसून सर्व प्रश्नमंजुषा तयार केली होती. मुली तरुण असणार होत्या, वयोगट २० ते २५. म्हणजे तिच्याहून जवळजवळ दहा वर्षांनी लहान.

सकाळी नऊ वाजता सुरुवात झाली. जुहूतील एका घरात. हे घर नेहेमीच अश्या प्रकारच्या शोधांसाठी वापरले जात असते.

सुरभीने प्रश्र्नांचा कागद स्वतः समोर ठेवला आणि मुलींशी संवाद साधायला सुरुवात केली. त्यांच्या मनाचा तळ गाठण्यासाठी सुरुभीला त्यांची एक सखी बनणे गरजेचे होते. पंधरा सुंदरींचा तो गट होता. सगळ्यांची नावे जाणून झाली. कोणी नोकरी करत होते तर कोणाचे कॉलेजचे दिवस अजून संपायचे होते.

सकाळी ९ वाजता सुरु झालेला हा रंगलेला संवाद संध्याकाळी साडेपाच वाजता चहापानाबरोबर संपला.
आपले सर्व कागद गोळा करून सुरभी धावत धावत रेल्वे स्थानकाच्या दिशेने निघाली. गर्दी सुरु व्हायच्या आत तिला बोरिवलीची लोकल पकडायची होती. नशिबाने लोकल मिळाली आणि दारात उभा रहायला हवेशीर जागाही मिळाली. थोडं स्थिरस्थावर झाल्यावर, तिला आठवले आज सकाळपासून ओळख झालेले चेहेरे. मनात एक उजळणी सुरु झाली. उडणारे केस कानामागे सारले. आणि तिला हसू फुटले. आता काय लिहून देणार होती ती तिच्या बॉसला?
सुरभीच्या नव्या तरुण मैत्रिणींनी तिला असे काय सांगितले होते?

"सुरभी, मी जेव्हा नवीन मोबाईल घ्यायला बाजारात जाते, त्यावेळी मी आधीच भरपूर माहिती मिळवून ठेवलेली असते. बाजारात कुठले मॉडेल मिळत आहे, त्याची किंमत काय आहे आणि त्यात कायकाय गोष्टी आहेत. बरोबर?" तरतरीत दिसणारी श्रीया तिला म्हणाली.
"हो. बरोबर."
"त्याचप्रमाणे, जेव्हा मी माझ्या आयुष्याचा जोडीदार शोधायला निघते, त्यावेळी बाजारात कायकाय मिळते आहे ह्याची मी अर्थातच आधी माहिती करून घेतलेली असते."
"आणि मग?"
"मग, मला हव्या त्या गोष्टी ज्यात आहेत असा नवरा मी ठरवेन."
"हो, पण मग बऱ्याचदा आपण आपल्याला आवडेल असा सेल घेऊन तर बसतो. आणि मग काही दिवसांनी आपल्या लक्षात येतं, आपल्या गरजेच्या बऱ्याच गोष्टी त्यात नाहीयेत!"
"अगदी बरोब्बर! मला माहितेय तसंच काही हे ह्या जोडीदार ठरवण्याच्या प्रकारात असणारेय. कितीही काहीही केलं, तरीही मला थोड्याच दिवसात कळणार आहे की मी सिलेक्ट केलेल्या मॉडेलमध्ये खुपश्या गोष्टी नाहीचेत! आणि बाजारात सतत अपग्रेडेशन तर चाललेलेच असते!"
"अगं, मग? मग तू काय अशी नवनवीन मॉडेल्सच्या मागे लागणार आहेस का आयुष्यभर?"
"छे गं! आताही नाही का कितीही झालं तरी हा जुना आउटडेटेड मोबाईल मी गेली चार वर्ष वापरतेय? तसंच! बाजारात त्या चार वर्षांत कित्ती मोबाईल येऊन जुने झालेत!" श्रीया रेशमी केस मागे टाकत उद्गारली.
"नशीब! शेवटी पदरी पडलं पवित्र झालं असंच म्हणायचं मग नाही का?"
"हो. म्हणजे जेव्हढा चालवता येतो तेव्हढा चालवेन मी त्याला!"

"किती वाजतील रे आज घरी पोचायला?" सुरभीने तिच्या नव्याकोऱ्या फोनवरून सात वर्ष जुन्या नवऱ्याला फोन लावला.