....हुकूमावरून

आज सकाळी वर्तमानपत्रात एक बातमी वाचली.
एका अडतीस वर्षाच्या विधवा बाईला 'ऑन लाईन गेम्स' खेळण्याबद्दल शिक्षा झाली!
का विचारताय?
बाईसाहेब दिवसाचे चोवीस तास फक्त कम्प्यूटरवर खेळत असायच्या. त्यांना त्याचे इतके व्यसन लागले की घरातील त्यांची दोन लहान मुले आणि दोन कुत्रे ह्यांचा त्यांना विसर पडला.
महिनोंमहिने हे चारही जीव फक्त बंद डब्यातील अन्नावर जगत होते. घर अतिशय वाईट अवस्थेत होते. शेजाऱ्यांच्या लक्षात आले. बाईंवर केस फाईल झाली. आणि आता कोर्टाने बाईंना खेळायला मनाई केलेली आहे! त्यांना मन रिझवायची गरज वाटलीच तर त्या आपल्या दोन जिवंत छकुल्यांशी खेळू शकतात. किंवा आपल्या कुत्र्यांबरोबर त्या आपला वेळ घालवू शकतात.

व्यसन वाईट.
आणि ते कोणाला कसले लागेल, सांगता येत नाही.
जसे ह्या बाईंना ऑन लाईन गेम्स खेळायचे व्यसन लागले, तसेच आमच्या पुढाऱ्यांना राजकारण खेळण्याचे व्यसन लागले आहे.

तिथे एका आईला मुलांवर प्रेम करण्याचे आदेश दिले गेले.
मग इथे आमच्या पुढाऱ्यांना देशावर प्रेम करण्याचे आदेश द्यायला हवेत काय?

आणि ह्या आदेशांनी प्रेम होईल काय?