तिकोना!

कधी 'तिढा' अनुभवला...
तर कधी बॉलीवूडच्या कृपेने प्रेमाचे विविध 'त्रिकोण' बघितले. पण हे असं तीन दिशांना तीन तोंडं करून उभं असलेलं 'त्रांगडं' नव्हतं बघितलं!

'तिकोना'. पुण्यापासून ६० किलोमीटरवर. कामशेत जवळ. ३५०० फुट उंच. जवळजवळ १२०० फुट उभा चढ. नेहेमी गड चढणाऱ्या आपल्या मावळ्यांना आणि झाशीच्या राण्यांसाठी हा तीन कोन असलेला 'तिकोना' म्हणजे किस झाड कि पत्ती! नवख्यांसाठी मात्र चढायला कठीण.

आजूबाजूला वेगवेगळ्या विजयगाथा ऐकून नेहेमीच वाटत आलेलं.... 'शारीरिक बळापेक्षा मानसिक बळ वरचढ असतं'. काल दिवसाभरात गड काबीज करून संध्याकाळी गडाच्या पायथ्याशी उभं राहिल्यावर ह्यालाच पुष्टी मिळाली. बारा महिने चोवीस तास कम्पुटरवर इमाने इतबारे प्रेम केल्याची परतफेड पाठदुखीने केलेली. त्याचा विसर पडावा अशी ही फत्ते मोहीम! चोवीस शिपायांच्या हसण्यात आणि एकमेकांना जोम देण्याच्या उत्साहात गड चढलो कधी आणि उतरलो कधी... नाही कळलं.

निसर्गराजा महाराष्ट्रावर खुष आहेच. अजून पाऊस रेंगाळतो आहे. निसर्ग बिनधास्त लवंडला आहे. मग आता काय करावं? तो बिनधास्त तर आपण टेचात! जाडजूड कुंचला घ्यावा. मनसोक्त फराटे ओढावे. फराटे मारताक्षणी खाली कागद रूप घ्यावा. नाही तर हे दृष्ट लागेलसं पैस रूप कागदात माववायचं कसं? कागद छोटा नको पडायला. आधी निळा रंग भरावा आणि त्यावर पांढरा रंग बेधडक फिरवावा. मग पोपटी रंग घ्यावा आणि जमीन भरून टाकावी. ओला लुसलुशीत हिरवा रंग कधी उभा मारावा तर कधी आडवा. त्यावर पिवळे ठिबके तर कधी गुलाबी शिंतोडे. झाली की हजारो, लाखो रसरशीत निसर्ग चित्रे!

ईजिप्तमधील मानवनिर्मित पिरॅमिडना मान खाली घालायला लावेल असा हा निसर्गनिर्मित 'तिकोना'. कित्येक वर्ष ताठ मानेने खंबीर उभा. तीन कोनांना भेदणाऱ्या निमुळत्या पायऱ्या. शेवाळलेल्या भिंती. पाण्याने भरलेले दगडी हौद. मधूनच कानी येणारा पाण्याचा नाद. खोल खोल दरी. एखादं चुकीचं पाऊल आणि सोक्षमोक्ष. माथ्यावर नंदीबैलाचे प्रथम दर्शन. त्याच्या पुढ्यात शंकर. तळाशी मंदिरांची डोकावणारी कळसे. एखादा ओढा तर एखादा जलाशय. पवना नदी आळसावलेली. सुस्त पसरलेली एक पाउलवाट. कौलारू घरे. सौंदर्याचे भरभरून वाटप. निसर्गाचा हात ना आखडता ना थोटका.

मावळे आणि हिरकण्या पटापट चढल्या आणि पटापट उतरल्या. आम्ही त्यांच्या मागोमाग. सेनापती रोहनच्या आदेशांची तात्काळ अंमलबजावणी. किंचितसाही कचरा करायचा नाही हा आदेश तर सर्वच मावळ्यांनी मनापासून पाळला. जरासाही मागमूस मागे न ठेवता सेना दुपारनंतर पसार.

रोहन, शमिका, अनुजा, भाग्यश्री आणि वीस शिलेदार...मानाचा मुजरा!
आत्मविश्वास द्विगुणित केलात.
मनापासून आभार!
:)