भूत

"पानी दोगे?"
"मेन्युकार्ड प्लीज"
"जरा प्लीज, ये टेबल साफ करना"
विवेक, रोहित आणि सोनलने प्रत्येकी तीनदा ह्या विनंत्या वेगवेगळ्या वेटरांना करून झाल्या.
त्यांच्या विनंत्या हवेत विरून जात होत्या. वेगवेगळे हातवारे करून गल्ल्य्यावर बसलेल्या मालकाचे लक्ष वेधून घ्यायचा देखील प्रयत्न करून झाला. मग तिघांनी एकमेकांकडे बघितलं आणि एक मोठ्ठं प्रश्र्नचिन्ह तिन्ही चेहेऱ्यांवर पसरलं.
"मला वाटतं आपण ह्या हॉटेलमध्ये प्रवेश करण्याआधी तो मोठा रस्ता पार केला न तेंव्हा आपल्याला अपघात झाला असावा. आणि त्यात आपण मेलो असणार." इति सोनल.
"हो! आणि मरायच्या आधी भूक लागलीय, तेंव्हा ह्या उपहारगृहात बसून काही खाऊया अशी इच्छा आपण व्यक्त केल्याने आपल्या तिघांचीही भुते इथे येऊन बसली आहेत!" विवेक.
"च्यायला खरंच! त्यामुळेच ना आपण जे बोलतोय ते ह्या लोकांना ऐकूच येत नाहीये!" रोहित.
त्यांच्या खोखो हसण्याने आजूबाजूची माणसे दचकली आणि वेटरने मेन्युकार्ड मेजावर सरकवल्यावर तीन भूतांचा जीव भांड्यात पडला.