धन्य ते भक्त ! धन्य तो देव !

मी देव मानते का ? देव आहे कुठेतरी आणि तो माझ्याकडे लक्ष ठेवून आहे अशी माझी समजूत वा श्रद्धा आहे. आयुष्यातून उठता उठता वाचल्याने त्याचे पुरावे देखील माझ्याकडे बरेच आहेत. फक्त देवाचे दिवस म्हणून उपवास बिपवास मी पाळत नाही. आणि त्याहीपुढे जाऊन त्याचे दिवस म्हणून त्यात्या दिवशी फक्त शाकाहार बिकाहार करणे असे मी आजतागायत कधीही केले नाही.

ही स्वत:बद्दलची माहिती जागतिक स्तरावर जाऊन देण्याइतके काय घडले ?

परवा घरी जाताजाता, रस्त्यात कानठळ्या बसणारा आवाज कानी आला. गाडीच्या बंद खिडकीतून अगदी आरपार. एक मिरवणूक चालली होती. प्रभादेवीच्या मुख्य रस्त्यावरून. मी गाडी पुढे काढली तर उजव्या हाताला काही माणसे, एक पालखी खांद्यावर धरून चालत होते. व त्यापुढे तरुण मंडळी नाचत होती. लाऊडस्पीकरवर आयटम सॉंग कर्कश वाजत होतं. तरुण तरुणी कंबर हलवत, छाती पुढे काढीत, एकमेकांच्या अंगाला अंग लढवत नृत्य करीत होते. ह्या गर्दीमुळे रस्त्यावरील कुठल्याही गाडीला वेग असा काही नव्हताच. मी खिडकीची काच खाली केली आणि एका चाळीशीच्या माणसाला शुक शुक केलं.
"अहो...ओ साहेब..."
साहेब खिडकीपाशी आले आणि थोडे खाली वाकले. "काय ?"
"पालखी चाललीय काय ?"
"हो हो....पालखी चाललीय..."
"कोणाची ?"
"साईबाबांची !" इतकं सुद्धा ह्या बाईला माहित असू नये ?
देवांच्या खास दिवसांबद्दलची माझी माहिती शून्य असल्याकारणाने माझे अज्ञान त्या गृहस्थांपुढे साफ उघडे पडले होते.
"हो काय ? छान छान. पण मग साईबाबांसाठी आयटमसॉंग ? त्यांना आवडतं काय ?"
हॅ हॅ हॅ...करून दुर्दैवी साईबाबांचा तो भक्त  फिदीफिदी हसला. आणि मी पुढे गेले.

पापाचा घडा नक्की कधी भरतो ?
तो घडा नक्की असतो तरी किती मोठा ? त्याचा आवाका किती असतो ?
कलियुगात त्या घड्याला खाली मोठे छिद्र पडले आहे काय ?
त्यामुळे आता कधीही तो भरण्याची सुतराम शक्यता उरलेली नाही....
आणि त्यामुळे ह्या मूर्ख भक्तांच्या पापाचे घडे कधीही भरणार नाहीत.
आणि आमचे साईबाबा, गणपती आणि दुर्गा...हे असेच आयटम सॉंगवर गल्लीगल्ली फिरत रहाणार !