शहाणी बाहुली

[चाल - ला बाइ ला]

या बाइ या,
बघा बघा कशि माझि बसलि बया. १

ऐकू न येते,
हळूहळू अशि माझि छबी बोलते. २

डोळे फिरविते,
टुलु टुलु कशि माझि सोनी बघते. ३

बघा बघा तें,
गुलुगुलु गालातच कशि हंसते. ४

मला वाटतें,
इला बाई सारें काहिं सारें कळतें. ५

सदा खेळते,
कधिं हट्ट धरुनि न मागे भलतें. ६

शहाणी कशि !
साडिचोळि नवि ठेवि जशिच्या तशी. ७

दत्तात्रय कोंडो घाटे.

आठवणीतल्या कविता (भाग दुसरा)

ऱ्हस्वदीर्घ, कानामात्रा, अनुस्वार मी जसेच्या तसे टाकले आहेत ! अगदी वेगळे वाटले तरी. खूप जुनी कविता असल्याकारणाने व्याकरण वेगळे असावे.

तसेच, ह्या कविता संग्रहांवर कीर्ती कॉलेजचे ग्रंथपाल श्री. बर्वे, कवी व प्राध्यापक रमेश तेंडुलकर ह्या व अश्या अनेक अभ्यासू व मान्यवरांनी अविरत मेहेनत घेतलेली आहे. त्यामुळे हे व्याकरण त्यांच्या नजरेखालून गेलेले आहे व ते तसेच ठेवण्याचा निर्णय त्यांनी घेतलेला आहे. मग मी कोण त्यावर जाऊन ते बदलणारी ? कारण त्यात मराठीतील व्याकरण प्रवास देखील दिसून येतो. नाही का ? 

सहज पुस्तक चाळत होते. आणि ही कविता समोर आली. कालौघात झिपरी झालेली माझी परदेशी बाहुली आठवली...

तिच्या आठवणींना हे पुष्प...सप्रेम.

:)