बालक

एक लहानगं मुल. बाळसेदार.
नुकतंच चालू लागलेलं. दुडूदुडू.
चिमुकला, घरात फिरत असे.
बाहेर पडण्याला मर्यादा होत्या. बंदोबस्त केला गेला होता.
वाटेत अडसर होता. बांध होता.
तो, कितीदा निघे. माघारी फिरे.
मनाई होती. जगाला तो दिसू नये ही भावना होती.
लपवून दडवून ठेवलेला जणू हिरा तो.
गेले किती दिवस...किती महिने...
असे कित्येक, जन्मत होते.
परंतु, ती जणू कंस.
आत कोंडून घाली.
श्वास दाबून टाकी.
मात्र आज काय झाले ?
द्वार कसे उघडे पडले ?
बांध कुठे नाहीसा झाला ?

आज ती गाफील होती.
आणि तो मोकाट होता.

ती एकटी.
तिचा अश्रू एकटा.
गालावरून घरंगळला...
अर्ध्या वाटेत सुकून गेला.