उपाय

सकाळी मैत्रिणीबरोबर एक वाद झाला...दूरध्वनीवर. मैत्रीण डॉक्टर. किंवा चर्चा म्हणावे. वाद म्हटला की उगाच भांडाभांडी झाल्यासारखे वाटते. नळावर !
विषय परदेशात कामानिमित्त स्थायिक होण्यावरून...माझ्या लेकीने परदेशी स्थायिक व्हावे असे तिला वाटते. मैत्रीण आहे. मला जाणीव आहे, ती माझी हितचिंतक आहे.

...इथे भ्रष्टाचार बोकाळला आहे...काही खरं नाही...सुधारण्याची शक्यता नाही. त्यापेक्षा तुझ्या लेकीने निवडलेल्या विषयावर तिला परदेशीच अधिक वाव आहे....पैसे भरपूर कमावता येतील...कामाचे समाधान मिळेल...

पैसा ही बाब दुय्यम. इथला भ्रष्टाचार प्रथम. तिलाही कन्या आहे. बुद्धिमान.

...अगं, पण ही पळवाट नव्हे काय ? आपण सुशिक्षित लोकं असे टाकून निघून गेलो तर कसे होणार ? मग परिस्थिती सुधारणार तरी कोण ? आणि कोणासाठी ?
...नाही सुधारणार आता परिस्थिती...अधिकाधिक खराबच होणार...
...हो...म्हणजे अश्या एकेक पिढ्या टाकून निघून गेल्या तर नाहीच सुधारणार कधी !

मग इथल्यातिथल्या गप्पा...हवापाण्याच्या...आणि संभाषणाची सांगता.

कन्या माझी असली तरी देखील, मी माझ्या देशाच्या एका दुसऱ्या नागरिकाच्या वतीने मत मांडत होते...भविष्यात पुढे नक्की काय होणार आहे हे जाणणारी मी कोण ?

परंतु मला अजूनही, इथे भ्रष्टाचार बोकाळला आहे...आणि त्यावर देश सोडून जाऊन दुसऱ्या देशात स्थायिक होणे...हा एकमेव उपाय कसा काय असू शकतो हे नाही कळलेले.
'उपाय' हा नेहेमी 'बदल' घडवून आणण्यासाठी असतो. नव्हे काय ? म्हणजे घरात कुठे कीड लागली तर मी ती औषधोपचार करून नष्ट करेन...की घराकडेच पाठ फिरवेन...?

...माझ्या क्षीण बुद्धीला न झेपलेले हे गणित...