शप्पत!

"श्शी! वाजतंच नाहीये!"
फ्रॉक गुंडाळून घेतला होता आणि पाय दुमडून एक लाल केप फोडणे चालू होते. घरातील हातोडी घेऊन. पण हातोडी जमिनीवर धाड धाड फक्त आपटत होती आणि तो केप फुटल्याचा फट्ट आवाज मात्र येत नव्हता. म्हणजे हे भलतंच. उगाच खालच्या अण्णांना त्रास. आणि मग बाबांकडे तक्रार. त्यातून ती एकच केप खाली मिळाली होती. एकटीच पडलेली. बाबा काही आवाजाचे फटाके आणून देत नाहीत! त्यांना कित्ती सांगितलं. सगळे वाजवतात! आमच्या बिल्डींगमध्ये सगळे दादा लोक आहेत! ते सगळे लवंगा लावतात! बिल्डींगीमध्येच लावतात! सक्काळी सक्काळी! केव्हढा आवाज होतो! मी तर एकदम दचकूनच उठते! पण मग त्यामुळे मी गेले ३/४ दिवस लवकर उठतेय ना? नाहीतर तेच ओरडत असतात! "उठ अगं, आठ वाजले! आळशी नुसती!" आता ते गेलेत ऑफिसला! आई पण! मला सांभाळायला एक आजी ठेवल्यात! त्या नुसत्या दिवसभर माझ्यावर लक्ष ठेऊन असतात! मला आता हे असे रस्त्यात वेचुनवेचून केपा आणायला लागतात! हे माझे बाबा! म्हणे आवाजाचे फटाके वाईट!
"XXX XX!"

रात्र झालीय. बाबा असे काय पुस्तकात डोकं घालून बसलेत? आज माझ्याशी बोलत का नाहीयेत? माझ्याकडे बघत पण नाहीयेत ते! असे काय करतायत? आई पण जास्ती बोलत नाहीये! बोलत नाहीये पण घातली बाबा तिने माझी गादी! झोप कित्ती आलीय मला!

परवा बाबा बोलत नव्हते. काल बाबा बोलत नव्हते. आज पण बाबा बोलत नाहीयेत!! आई पण नुस्ती मला अंघोळबिंघोळ घालते आणि जाते ऑफिसला! माझ्याशी कोणीच बोलत नाहीये!!
"आईई"
"हं. काय?"
"बाबा बोलत का नाहीयेत माझ्याशी?"
"त्यांनाच विचार!"
"तू सांग ना!"
डोळे भरले बुवा आता!
"तू त्या दिवशी काहीतरी घाणेरडी भाषा बोललीस ना?"
लटपट लटपट! पाय हो!
"असं कोण म्हणालं?"
"आजींनी सांगितलं बाबांना! लगेच! बाबा ऑफिसमधून आल्याआल्या!"
"हो?"
मुसुमुसू.
"आता काय करू मी?"
"जा बाबांकडे आणि माफी माग!"
बाबा ना कायम पुस्तकातच डोकं घालून असतात! म्हणजे तुम्हीं समोर उभे राहिलात ना तर ते पुस्तकच दिसेल तुम्हांला! बाबा दिसणारच नाहीत! म्हणजे त्यांचं डोकं दिसणारच नाही!
"बाबा"
-------
"बाबाआआआ"
"काय?"
"तुम्हीं बोलत का नाहीहात माझ्याशी?"
"हं"
"सांगा ना बाबा!"
"तू काय बोललीस त्या दिवशी? कोणी शिकवलं तुला हे असं बोलायला?"
-----
घळाघळा!
"ते असं आलंच कुठून तुझ्या तोंडात? ते तू दिवसभर खाली वाडीत उनाडक्या करत असतेस ना?"
"नाही बाबा!"
"आता एक काम करायचं?"
रडक्या तोंडावर एक प्रश्नचिन्ह.
"हात ठेव माझ्या हातावर...हा....आणि म्हण...मी पुन्हा असं बोलणार नाही...मी पुन्हा असे वाईट शब्द उच्चारणार नाही."
बाबांचा हात ना मऊ आहे! आणि उबदार!
"बाबा, मी पुन्हा असं बोलणार नाही...मी वाईट काही बोलणार नाही."
"शप्पथ घेतलीयस तू! आता परत अजिबात असं बोलायचं नाही! वाईट असतं ते. आपण हे असे शब्द नाही बोलत. कळलं?"
मान हलली. बाबांनी कडेवर घेतलं.
हुश्श!!!

"मूर्ख! अक्कलशुन्य गाढव! आचरट! XX ची त्याच्या!"
"हं बोल बोल! ऐकतायत आजोबा!"
"अगं हे ना, ह्या मुंबईच्या रस्त्यावर गाडी चालवून ना माझं असं झालंय! तो मूर्ख बघ ना कसा गेला आपल्याला ओवरटेक करून! आपटलाच असता तो आता आपल्या गाडीवर! "
"उगाच कारण नको सांगूस! शप्पथ घेतली होतीस ना? काय झालं मग त्याचं?"
"श्या! तुला ना मी उगाच सांगत बसते काहीतरी!"
"हो का? मुद्दा तो नाहीये! तू शपथा मोडतेस! आणि मग मला कशाला सांगतेस शपथ मोडायची नसते म्हणून?"
"अगं माझे आई! नाही बोलणार परत! मग तर झालं?!"
"घे शप्पथ!"
"आईशप्पत! तू पण ना! आहेस खरी!"
:p