नमस्कार

नमस्कार

Pages

Saturday 23 November 2013

कोण जाणे…असं काही करता येतं ?

असं कुठे माहित असतं...
आपण जगतोय ती शोकांतिका जगतोय ?
असं कुठे माहित असतं...
मंचावर चालू असलेला खेळ आता प्रवाहात सापडलाय…
फेरे फिरतायत… 
नातीगोती…सखेसोबती…
खेळ माझा…
मात्र शेवट त्यांना हवा तसाच हवा…
त्यांच्या हे ध्यानी का येत नाही…मला शोकांतिका आवडत नाहीत…मला शोकांतिकेचं भय वाटतं…
आता असं माझ्यापुढे किती आयुष्य उरलं ?
माझी का धडपड एकटेपणाच्या आयुष्याला सुखाची एक तोकडी झालर जोडण्याची ?
काल एक पाल भिंतीवर चुकचुकताना दिसली.
विषाचा भडीमार मी तिच्यावर केला…
ती तडफडली…
काळ्या रात्रीत ती कधीतरी मरून गेली. 
कोणाला फरक पडला ?
कोणाचं काय थांबलं ?
तिच्या बहिणी…
तिची लेक…
त्यांचं काय गेलं ?
आता मला असं का वाटतंय…
देवाने…अल्लाने…येशु ख्रिस्ताने…
ते प्रतिक माझ्यापुढे मारून ठेवलं होतं ?
माझ्या हातात काही नाही.
विषाचा एकेक डोस दिवसागणिक माझ्यावर होतो आहे.
माझ्या शेवटाच्या तारखा पडताहेत…
माझी ती शेवटची तडफड चालू आहे.
का ध्यास सुखांतिकेचा ?
का हट्ट शोकांतिकेचा ?

कोण जाणे…असं काही करता येतं ?
आपल्याच शोकांतिकेसाठी आपल्याला धाय मोकलून रडता येतं ?

3 comments:

aativas said...

हो, कधीतरी ...

Shriraj said...

Aapan kayamach ya jagaat rahile asto tar... kiti dukhkha aplya vatyala aali asti... tyapeksha he bare navhe ka... ki apan martya ahot

सौरभ said...

hmm...