नमस्कार

नमस्कार

Pages

Tuesday 9 November 2010

शून्य

सविताने फाईल उलटी नव्हती धरली म्हणजे समोरचा मजकूर वाचला जात होता असं नव्हे. नाहीतरी अरबी भाषा शिकायची गरज उभी राहील असे नव्हते कधी वाटले. नजर फक्त शून्यात होती. खोल शून्य. रिकामं शून्य. असंख्य शून्य. त्यातल्याच एका शून्यात सविता उभी होती. ते शून्य इतके पातळ कि फक्त अंगुठ्याचा आधार. धारदार. हृदयात घुसलं तर पार चिरत जाईल इतकी धार. शून्य, एक सर्कशीतला झुला. पल्याड अंधारात मिणमिणते गत. अल्ल्याड गर्द अंधार. कधीतरी झुला सोडला होता आणि हात सोपवले होते. अगदी पार सोळाव्या वर्षात. पण तो भास होता. भास समोरून कोणी हात स्विकारल्याचा. आणि मग वर्तमान निखळले. जमिनीवर आपटले तेव्हा ते अगदी निःशब्द फुटले.

"Madam, have you seen his face? He is your husband, right?" हिरव्या गणवेषातील अरबी पोलिसाने मोडक्या इंग्रजीत तिला विचारले. स्ट्रेचरकडे नजर टाकली. झाकलेल्या शरीराची उंची परिचयाची होती. त्या निश्चल शरीराने दुरूनच तिला खोल गर्तेत ढकलून दिले.

"Madam, sign please."

"Does this document say accidental death?"

"Yes Madam."

सविताने अरबी कागदांवर सही केली. प्रेतालयातून ती बाहेर पडली. सुन्न मनाला ते पळतं शहर दिसत होतं, जसं काही पांढऱ्या पडद्यावरील हलतं चित्रं. फक्त घडलेली गोष्ट कुठल्या सिनेमाची रंजक कथा नव्हती. कुठल्याही एडिटरने त्या कथेला कातर लावली नव्हती. सेन्सॉर बोर्डाचे काहीही आक्षेप नव्हते. सगळं कसं उपरवाल्याने लिहिले आणि पृथ्वीवर बाहुल्यांनी जसेच्या तसे पूर्णत्वास नेले. लिहिणाऱ्याच्या मनात सरसरली तशीच ती कथा सत्यात उतरली. बिभत्स, करूण...अगदी 'कहानी में ट्विस्ट' सहित.

नवऱ्याच्या मित्राने सवितासाठी गाडीचं दार उघडलं.
कन्या जेव्हां येऊन बाजूला बसली त्यावेळी सविता पुन्हा आपल्या शून्यात शिरलेली होती.

शून्य...
तरंगता झुला.

18 comments:

Anagha said...

hmmmmm

Gouri said...

.

आज खूप दिवसांनी तुझ्याकडे आले, आणि हे वाचलं ... कळतच नाहीये कार प्रतिक्रिया देऊ ते. तो अनुभव थेट पोहोचवलास इतकच म्हणते.

Anagha said...

गौरी, इतक्या दिवसांनी आलीस, आणि मी हे असं तुझ्यापुढे वाचायला ठेवलं. :(

Soumitra said...

kai ga Anagha shunyatun baher padayla evdhe mitra maitrini astana , shunyacha seemaresha olandun ek paul pudhe tak na, bagh sagle jan adhar denare ahet tula, cheer up Anagha

Raindrop said...

शुन्य को निहारती
अबोध सी खड़ी थी मैं
एकाग्रता का स्वांग कर
सोच में पड़ी थी मैं

श्वास की ध्वनि का बस
एकटक वो गीत है
सुन्न से ये साज़ हैं
शुन्य का संगीत है

it takes time to come out of it. the black hole of nothingness that savita is in is what will give her the lightness to fly later.

Anagha said...

Vandu, that's beautiful! On the spot ka ga?? :)

Anagha said...

सौमित्र, अरे मी ना सारखी आतबाहेर करत असते!!! म्हणजे अगदी तळ्यात मळ्यात! :( :)

Raindrop said...

no ya...had written it longtime back...I just thought it belonged here.

Anagha said...

:) मला वाटलं, मी तुला स्फूर्ती दिली!! :D

सौरभ said...

शून्य!!! ज्यातून एक जग निर्माण झालं. एक असा शून्य जिकडे अथांग पसरलेली negativity संपुष्टात येते... आणि जेथे positivity चालू होते... पुढे कधीही थोपवता नं येणारी. :)

Anagha said...

हो ना सौरभ! आणि आपणच जगाला दिलं हे शून्य! :)

Alka Vibhas said...

:( शून्य. तिथून स्वत:चा शोध मात्र तू खूप छान चालू केला आहेस अनघा.

Anagha said...

अलका, खरंय...खरंच स्वतःचा शोध चालू केलाय...तुम्हां सगळ्यांच्या सोबतीने...बरोबर ओळखलंस तू... :)

BinaryBandya™ said...

निशब्द ..

Shriraj said...

:(

I was in same state as "THE PROPHET"

juikalelkar said...

जखमेवरची खपली परत परत काढू नकोस अनघा. काळच याच औषध आहे. आणि हो शुन्यातुनाच नवी निर्मिती होंत असते आणि तू तर ती कधीच सुरु केली आहेस. रोज तू लिहिलेल वाचल्या शिवाय मी कामाची सुरुवात करतच नाही. तुला मनापासून खुप खुप शुभेच्छा. खुप छान लिही.

Anagha said...

धन्यवाद गं जुई. :)

भानस said...

काय गं हे... :( तुझे हे सारखे तळ्यात मळ्यात करणे थांबव आता.